پیمایش جاده دشت ارژن(شیراز) به روستای ابوالحیات(کوه چنار)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«وَ هُوَ الَّذى أَنْشَأَ جَنّاتٍ مَعْرُوشاتٍ وَ غَيْرِ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُكُلُهُ وَ الزَّيْتونَ وَ الرُّمّانَ مُتَشابِهاً و غَيْرَ مُتَشابِهٍ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ‏.»

اوست کسی که باغ هایی پدید می آورد، که برخی، نیاز به داربست دارند و برخی نه. و نیز نخلستان ها و کشتزارهایی با محصولات گوناگون و درختان زیتون و انار، پدید می آورد که بعضی، در شکل و رنگ و طعم و بو، شبیه به هم اند و بعضی مختلف. وقتی باغ ها و مزارع، به بار می نشینند، از میوه و محصولاتش استفاده کنید و وقت چیدن، حقِّ نیازمندان را از آن بدهید و زیاده روی و ریخت و پاش نکنید، چراکه خداوند، اسراف کارها را دوست ندارد.

سورۀ انعام - آیۀ141

نکاتی اجمالی در مورد آیه:

خداوند در این آیه، می خواهد این نکته را متذکر شود که وقتی نعمتی، مثل میوه ها را برای ما می آفریند، دوست دارد که ما از آن ها استفاده کرده و مصرف میوه ها را تحریم نکنیم و همچنین در حد اعتدال، به نیازمندان هم بدهیم.

پیام های آیه:

تنوّع میوه ها و محصولات كشاورزى، آن هم از یک آب وخاک، نشانۀ قدرت الهى است. «انشأ... مختلفاً اُكله»

در انفاق، باید میانه رو باشیم. «و آتوا حقّه یوم حصاده و لاتسرفوا»

اسلام، دین اعتدال است؛ هم تحریم کردنِ مصرفِ میوه ها را ممنوع مى كند و هم مصرف بى رویه را. «لا تسرفوا»

شرط مصرف، پرداخت حقّ محرومان است. «كلوا... آتوا حقّه»

هنگام برداشت محصول، به یاد محرومان باشیم. «یوم حصاده»

هنگام رسیدن و برداشت محصول، آمادگى انسان براى انفاق بیش تر است؛ پس فرصت را از دست ندهیم. «آتوا حقّه یوم حصاده»

میوۀ نارس نخورید؛ میوه را تازه مصرف كنید. «كلوا من ثمره اذا اثمر»

اسراف كار، مبغوض خداوند است. «انّه لایحبّ المسرفین»

 

 

پیمایش جاده دشت ارژن(شیراز) به روستای ابوالحیات(کوه چنار)

استان فارس

زمان اجرای برنامه: اسفند1401

استان پهناور فارس، با اقلیم و چشم انداز های متنوعش، یکی از زیبا ترین استان های ایران، محسوب می شود. از مناطق سردسیری آن گرفته تا مناطق گرمسیری و نخلستان پرور آن، مناظر بی نظیری را به وجود آورده است. علاوه بر این، وجود رشته کوه زاگرس، در جای جای این استان، بر زیباییِ این چشم اندازها، افزوده است.

یکی از این جلوه های زیبای استان فارس، جاده شیراز به بوشهر می باشد که پس از گذر از شهر قائمیه، وارد استان بوشهر می شود. این جاده، از دل رشته کوه زاگرس عبور می کند و چشم اندازهای زیبایی را برای گردشگران، به ارمغان می آورد. به نظر من، گل سرسبد این مسیر، حدفاصل دشت ارژن به روستای ابوالحیات می باشد. جاده ای پیچ در پیچ، با مناظر زیبا و تماشایی در یک طبیعت ناب زاگرسی. پل دره نرگسی و تنگ ابوالحیات، از جاذبه های دیدنی این مسیر، به حساب می آیند.

من تصمیم گرفتم در یک برنامۀ یک روزه، مسافت 33کیلومتری دشت ارژن به ابوالحات را پیمایش کنم. دشت ارژن، در شهرستان شیراز، و روستای ابوالحیات، در شهرستان کوه چنار می باشد و من به دلیل این که بیش تر این مسیر، در شهرستان کوه چنار می باشد، این برنامه را در صفحۀ کوه چنار، قرار می دهم. حدود 27کیلومتر مسیر، در شهرستان کوه چنار می باشد.

 

 

 

 

 

این برنامه، از دشت ارژن، با ارتفاع 2080متر، آغاز و با کم کردن 900متر ارتفاع، به روستای ابوالحات، با ارتفاع 1150متر، به اتمام می رسد. جالب این جاست که دشت ارژن، جزو مناطق سردسیر و روستای ابوالحات، جزو مناطق گرمسیر استان، به حساب می آیند. در این برنامه هم، هرچه ارتفاع، کمتر می شد، سرسبزی ها هم بیش تر نمود پیدا می کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دورنمای پل دره نرگسی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چند تصویر دیگر از پل دره نرگسی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بدون تردید، پل دره نرگسی، یکی از جاذبه های این مسیر می باشد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این هم نمایی از دره نرگسی که پل، از روی آن، عبور می کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دورنمای تنگ ابوالحیات، که یکی دیگر از جاذبه های این مسیر، به حساب می آید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این هم عکسی که از خودم گرفتم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چند تصویر دیگر از تنگ ابوالحیات که جاده، از میان آن، عبور می کند. این تنگه، در مجاور روستای ابوالحیات، قرار دارد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برنامه من، از ساعت 8صبح، آغاز و تا ساعت 4عصر، پایان پذیرفت.

 

نمایی از روستای ابوالحیات

و اما در پایان...

یک جرعه معرفت...

در توصیه ای پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) به جناب ابوذر می فرماید:

بر شخص عاقل و خردمند سزاوار است که در پیِ سه چیز باشد:

«رسیدگی به زندگی؛ توشه گیری برای روز واپسین؛ لذت بردن از کارهایی که حرام نمی باشد.»

فرازی از "دعای بعد از نماز امام سجاد(ع)، در روز جمعه": (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

«يا مَن أَظهَرَ الْجَميلَ، وَ سَتَرَ الْقَبیحَ، وَ لَمْ يَهْتِکِ السِّترَ، يا عَظيمَ الْعَفوِ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يا واسِعَ الْمَغفِرَةِ، يا باسِطَ الْيَدَينِ بِالرَّحمَةِ، يا مُنتَهَىٰ كُلِّ شَكوَىٰ، يا كَریمَ الصَّفحِ، يا عَظيمَ الرَّجَاءِ، يا رَبَّنا وَ سَيِّدَنا وَ مَوْلانا، َا غايَةَ رَغبَتِنا.»

ای خدایی که کارهای خوب را آشکار می سازی و کارهای زشت را، مخفی کرده و جلوی آبروریزی را می گیری. ای خدایی که عفو و گذشتت، بزرگ است. ای خدایی که به صورت نیکویی از بندگانت، درمی گذری. ای خدایی که مغفرتت، وسیع است. ای خدایی که دستان رحمت گونه ات، گشاده است. ای خدایی که تمام شِکوِه ها، به سوی تو ختم می شود. ای خدایی که در چشم پوشی، کریم و بزرگوارهستی. ای خدایی که امید بزرگ بندگان هستی. ای پروردگار ما و ای آقای ما و ای مولای ما و ای نهایت آرزوی ما.

فرازی از "کتاب صَحیفۀ سجّادیّه" که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

«يا مَن يَرحَمُ مَن لا يَرحَمُهُ الْعِبادُ. وَ يا مَن لا يَحتَقِرُ أَهلَ الْحاجَةِ إِلَيهِ. وَ يا مَن يَجتَبی صَغيرَ ما يُتْحَفُ بِهِ، وَ يَشكُرُ يَسيرَ ما يُعمَلُ لَهُ. وَ يا مَن يَشكُرُ عَلَى الْقَليلِ وَ يُجازی بِالْجَلیلِ. وَ يا مَن يَدعو إِلَى نَفسِهِ مَن أَدبَرَ عَنهُ. وَ يا مَن لا يُغَيِّرُ النِّعمَةَ ، وَ لا يُبادِرُ بِالنَّقِمَةِ. وَ یا مَن يُثمِرُ الْحَسَنَةَ حَتَّى يُنميَها ، وَ يَتَجاوَزُ عَنِ السَّيِّئَةِ حَتَّى يُعَفِّيَها.»   دعای46 - شماره های1 و3 و6 و7 و9 و10 و11

ای خدایی که بر افراد بیچاره ای که با آن ها بی مهری می شود، رحم می کند. ای خدایی که نیازمندان به درگاهت را خوار نمی گردانی. ای خدایی که عمل حقیر و ناچیز را قبول کرده و به آن، پاداش می دهی. ای خدایی که عمل اندک را با روی خوش، می پذیری و به آن، پاداش بزرگ عطا می کنی. ای خدایی که هرکه از تو گریزان هست را به سوی خود؛ می خوانی. ای خدایی که در نعمتت را تغییر نمی دهی و در عذاب، شتاب نمی کنی. ای خدایی که کار نیکو و خیر را، بارور و نیرومند می سازی، تا به چشم بیایند و از کارهای زشت، درمی گذری تا آنگاه که محو و ناپدید گردند.

«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»

بیش تر از عاشقی، هجران مرا سوزانده است     هِجرِ دیدارِ رخِ جانان مرا سوزانده است

بعدِ عاری، علتِ خسرانِ خود فهمیده ام     دل سپردن دستِ این و آن، مرا سوزانده است

مثلِ یعقوبم دلم آتش گرفته، سوخته     بعدِ یوسف، غربتِ کنعان مرا سوزانده است

عشقِ بی وصلِ نگار از هر بلایی بد تر است     عاشقی این دردِ بی درمان مرا سوزانده است

دور از مولا در این زندانِ نفس افتاده ام     غفلتم در بینِ این زندان، مرا سوزانده است

یک کلاف آورده ام یوسف خریداری کند     این هیاهویِ خریداران مرا سوزانده است

ترس از این دارم بگوید که نمی خواهم تو را     فکرِ دوری از صفِ خوبان مرا سوزانده است

 

 

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان فارس، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.

برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.